‍W lekkoatletyce jest wiele rekordów świata, które nigdy nie zostaną pobite. Dlaczego? Ponieważ są zbyt trudne do pokonania, zbyt specyficzne i nie mają wystarczającego zakresu dla naturalnego rozwoju w swoich dziedzinach. I to czyni je idealnym typem rekordów świata do umieszczenia na tej liście. Lekkoatletyka to sport, w którym możliwości bicia rekordów są tak duże, że czasami wręcz przerażające. Od dystansów tak małych jak 200 metrów (220 jardów) do półmaratonu, istnieją tysiące sposobów na ustanowienie nowych standardów szybkości, zwinności, siły i wytrzymałości; wszystko to podczas wykonywania tak małej lub tak dużej liczby powtórzeń, jak ktoś może zarządzać. Na przykład, spójrzmy na niektóre z najbardziej niezwykłych rekordów świata w lekkoatletyce, które nigdy nie zostaną pobite.

Jak wygląda bicie rekordów?

Rekordy lekkoatletyczne to najlepsze występy w poszczególnych zawodach przez danego sportowca. Rekordy są często ustanawiane w zawodach takich jak lekkoatletyka, ale mogą być również łamane podczas treningów lub innych działań. Rekordy mogą się różnić w zależności od zasad konkursu i warunków, w jakich odbywa się wydarzenie. Na przykład, sportowiec może być w stanie pobić rekord w krótszym wyścigu, jeśli tor jest krótszy niż zwykle. Rekordy mogą być również ustanawiane w pomieszczeniach zamkniętych lub na zewnątrz, w zależności od miejsca zawodów.

Sportowiec może mieć kilka rekordów w ciągu swojego życia, z których niektóre są ważniejsze od innych. Niektóre popularne rekordy obejmują najszybszy czas maratonu, najwięcej kolejnych zwycięstw w danym sporcie i najwięcej medali zdobytych w jednej olimpiadzie. Rekordy mogą zostać pobite, jeśli sportowiec jest w stanie poprawić swoje wyniki dzięki treningowi lub technologii. W niektórych przypadkach sportowcy, którzy biją rekordy, mogą być uznani za osiągnięcie, a nie mieć swoje nazwisko wymienione na samym rekordzie.

Rob de Castella (Australia)

Jest to rekord, który prawdopodobnie zostanie pobity w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat. Ale będzie złamany z mniejszym marginesem niż ten. Rob de Castella to słynny australijski sportowiec, który swoim długodystansowym rekordem podbił serca wielu osób. W 1982 roku przebiegł najdłuższy maraton w historii, pokonując dystans 151 mil (243 km) w 33 godziny i 25 minut.

Najwyższy skok: Stefan Holm (Szwecja)

Prawdziwym sensem rywalizacji jest odkrycie, kto zdobędzie złoto, a kto srebro" - mówi słynny amerykański lekkoatleta Jesse Owens. Ten słynny rekord przez prawie 25 lat bronił Stefan Holm ze Szwecji. Potrafił on skoczyć na odległość ponad 2 metrów, co jest rekordem, który w tym momencie wygląda na nieosiągalny.

20 metrów, autorstwa Tanni-Grey Thompson (USA)

Ten rekord jest jednym z najbardziej imponujących, ponieważ jest tak specyficzny. Jest to rekord najdłuższego dystansu i najszybszego czasu w wyścigu na 100 metrów na wózku. Tanni-Grey Thompson pokonała ten dystans w 20,56 sekundy.

Rekord w biegu na 100 m kobiet: przez Maritę Koch (Niemcy) w czasie 6,16 sek.

Ten rekord będzie ostatnim, który padnie. Marita Koch jest niemiecką lekkoatletką, która ustanowiła ten rekord w Berlinie Wschodnim w roku 1983. ## Rekord na 100m mężczyzn: Usain Bolt, 9,69 sek. Ten rekord jest w księgach od prawie dziesięciu lat, ale ma bardzo małe szanse na to, że kiedykolwiek zostanie pobity. Usain Bolt jest jamajskim sprinterem, który ustanowił ten rekord w wyścigu na Olimpiadzie w Pekinie w 2008 roku.

Rekord Tanni-Grey Thompson w biegu

Jest to jeden z najbardziej niezwykłych rekordów w historii sportu. W 1994 roku Tanni-Grey Thompson ścigała się 24 godziny non stop, pokonując dystans 868 kilometrów. Jednak w świecie lekkoatletyki jest jedna kategoria, która została doprowadzona do granic możliwości, a jest nią rasa ludzka. Jest to rekord, który niemal bez wątpienia zostanie pobity. I prawdopodobnie stanie się to zanim kolejne pokolenie sportowców zakończy swoją karierę jako sportowcy.

W lekkoatletyce prowadzone są zapisy wielu różnych rodzajów występów

Obejmują one oceny, czasy i dystanse w biegu lub pływaniu, lub liczbę kroków podjętych w maratonie. Wiele organizacji śledzi tego rodzaju rekordy, aby zobaczyć, kto jest najszybszy lub najbardziej skuteczny w tym, co robi. Niektóre z tych rekordów są uznawane przez Międzynarodową Federację Lekkoatletyczną (IAAF) i Światową Agencję Antydopingową (WADA). IAAF uznaje rekordy świata oparte na występach w zawodach torowych i terenowych, natomiast WADA uznaje rekordy świata oparte na występach w każdym rodzaju sportu, w tym kolarstwie i pływaniu. Istnieją również rekordy dla grup wiekowych, płci i innych kategorii, które mogą być ustanowione przez sportowców. Rekordy mogą być pobite nawet wtedy, gdy sportowiec nie daje z siebie wszystkiego, ponieważ ktoś inny zrobił to lepiej w przeszłości. Muszą jednak istnieć dowody na to, że zostało to zrobione celowo, aby można było to udowodnić.